ამ ტიპის პრობლემებთან გამკლავების მექანიზმად განათლების რეფორმის ფარგლებში კომპლექსური დავალება მოიაზრება. მისი საშუალებით მასწავლებელს შესაძლებლობა ეძლევა სასწავლო პროცესი თითოეულ მოსწავლეზე ორიენტირებულად წარმართოს.

კომპლექსური დავალება, როგორც წესი, შეეხება კონკრეტულ საგნობრივ საკითხს და გულისხმობს კონკრეტული პროდუქტის შექმნას, რომლის საშუალებითაც მოსწავლე ამ საკითხთან მიმართებით საკუთარ ცოდნას დაადასტურებს (მაგალითად, ბავშვს შესაძლოა დავავალოთ შექმნას კოლონიზატორის დღიური და ამით წარმოაჩინოს საკუთარი ცოდნა ბერძნული კოლონიზაციისა და ანტიკური ხანის კოლხეთის შესახებ).

სწავლისთვის შერჩეული საკითხი/საკითხთა ჯგუფი ყველა მოსწავლისთვის საერთოა, თუმცა, ბავშვებს შეუძლიათ:

განსხვავებული პროდუქტი შექმნან (ნაწილმა დახატოს, ნაწილმა გამოძერწოს, თემა დაწეროს და ა.შ.) საკითხი განსხვავებული სიღრმით შეისწავლონ (შესასწავლ საკითხს განსხვავებული რაოდენობის ქვესაკითხები და განზოგადებები უნდა დაუკავშირონ) დავალებების ასეთ სტილში დიფერენცირებას მოსწავლე და მასწავლებელი საერთო ძალისხმევით ახერხებენ. ისინი ერთობლივი თანამშრომლობით პოულობენ დავალების ფორმას, რომელიც მოსწავლისთვის საინტერესოა და მის ცხოვრებისეულ გამოცდილებას შეესაბამება (განათლების რეფორმის ფარგლებში, ყოველივე ამას კომპლექსური დავალების პირობის მოსწავლის ინტერესებსა და შესაძლებლობებზე ადაპტირებას უწოდებენ).

მნიშვნელოვანია, რომ ასეთი მიდგომის გამოყენების შემთხვევაში სასწავლო პროცესში სულაც არ არის თვალშისაცემი ის გარემოება, რომ რომელიმე მოსწავლე უფრო სიღრმისეულად, ან ნაკლებად სიღრმისეულად იგებს საკითხს. გაკვეთილზე ბავშვები ჩართულნი არიან საკლასო აქტივობებში (მაგალითად, უყურებენ ფილმს, კითხულობენ ტექსტს, შეკითხვებს უსვამენ ერთმანეთს და სხვა), რის გამოც ყველა მათგანი სასწავლო პროცესის განუყოფელ ნაწილად (სასწავლო პროცესში თვითრეალიზებულად) გრძნობს თავს. თუმცა, მასწავლებელი ყველა მათგანს ინდივიდუალურად აძლევს უკუკავშირს, რაც თითოეულ მოსწავლესთან განსხვავებული ფორმატის განხილვების შესაძლებლობას იძლევა (უმეტესად უკუკავშირისთვის ინდივიდუალური დიალოგის ფორმატი გამოიყენება, თუმცა, შესაძლოა პედაგოგმა საკუთარი რეკომენდაციები და გეზის მიმცემი კომენტარები წერილობითაც ჩამოაყალიბოს).

ამდენად, კომპლექსური დავალებების საშუალებით, საგნობრივი პროგრამის სამ დონეზე დაყოფისა და სხვადასხვა მზაობის მოსწავლეებისთვის განსხვავებული სივრცეების ორგანიზების გარეშეც ხერხდება დიფერენცირებული (თითოეულ მოსწავლეზე ორიენტირებული) სწავლების მოდელის რეალიზება“.