მარნეულის მუნიციპალიტეტის ხოჯორნის საჯარო სკოლის მე-11 კლასის მოსწავლე ნონა გრიგორიანი ჩანახატს გვიზიარებს.

„ამ ერთმა თვემ მასწავლა ბევრი ისეთი რამე, რომლებიც არ ვიცოდი და ვერ წარმოვიდგენდი. მე სულ მიყვარს სიჩუმე და მარტოობა. მაგრამ ასეთი გრძელი და მთელი მსოფლიოს მასშტაბით არ მინახია. გაზაფხულია და ყვავილები ამოვიდნენ. სად? როგორ? რანაირი? არავინ ნახა. ასე მგონია, რომ ბუნებას სძინავს და მოწყენილია რომ ასე ჩუმად ვხვდებით. მომენატრა ჩემი სკოლა და ჩემი მასწავლებლები და მეგობრები. ვფიქრობ: ხომ არ გავაკეთე ისეთი რამე, რომ ასე ვწვალობ სიჩუმეში და კარანტინში. კარგად მახსოვს, როცა პირველად წავიკითხე „ანა ფრანკის დღიური“. ვერ გავიგე და ისე სიღრმით ვერ წარმოვადგინე. ახლა კი სულ სხვანაირად ვფიქრობ. ერთი და იგივე შემთხვევა არაა მაგრამ ის ფაშისტების დროს იყო, ახლა არის ვირუსი. ორივე საშიში. თუ ყველაფერი კარგად დამთავრდება, მეგობრებო მოდით, გავაკეთოთ სიკეთე, იმიტომ რომ სიკეთე გადაარჩენს ქვეყანას“.

ნონა გრიგორიანი მე-11 კლასის მოსწავლეა, რომელსაც ძალიან უყვარს სიჩუმე, სიმშვიდე და ოცნება. უყვარს ყვავილები და მეგობრები, არის კარგი კულინარი. წერს ქართულად დღიურებს.