საქართველოს საგანმანათლებლო სისტემა კოვიდპანდემიამ არაერთი გამოწვევის წინაშე დააყენა; ახალმა რეალობამ თანამედროვ ტექნოლოგიების ფლობის უნარების აუცილებლობა მწვავედ წამოჭრა და არც ელექტრონული ჟურნალის დამკვიდრება აღმოჩნდა მარტივი. იყო გაუგებრობა, სისტემის გაუმართაობა, ახალი უნარების დასწავლის საჭიროება... თუმცა დღეს სულ სხვა საკითხზე გვსურს ყურადღების გამახვილება. etaloni.ge-ს ერთ-ერთი მოსწავლის მშობელმა მიმართა, საკმაოდ ვრცელი წერილით, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:

„იმ მშობლების რიცხვს არ მივეკუთვნები, სკოლაში 24 საათი რომ სხედან, შვილის ყოველ ნაბიჯს აკონტროლებენ და მასწავლებლისადმი დაუსრულებლად გამოთქვამენ პრეტენზიებს, თუმცა ერთმა ფაქტმა არცთუ სასიამოვნოდ გამაოცა და მის შესახებ ახლავე გიამბობთ:

ქართულ ენასა და ლიტერატურაში, კომპლექსური დავალების ფარგლებში, ბავშვებს უნდა დაეწერათ „ვეფხისტყაოსნის“ ერთ-ერთი პერსონაჟის დღიური, განცდებით, მოვლენების ქრონოლოგიით და რა თქმა უნდა საკვანძო პერიპეტიებით... ჰოდა, ჩემმა შვილმაც დაწერა... სიმართლე გითხრათ, ასეთი მონდომებით არასოდეს უმუშავია - ხელით წერდა („ვეფხისტყაოსანი“ რომ იწერებოდა,მაშინ კომპიუტერები არ იყოო, - მითხრა), შეცდომებს ასწორებდა, კითხულობდა, რაც არ მოსწონდა ცვლიდა და ბოლოს „გადაათეთრა“ კიდეც - აბა, მასწავლებელს გადაჯღაბნილ დავალებას ხომ არ ჩააბარებდა... ელოდა უმაღლეს შეფასებას და სიმართლე გითხრათ, იმსახურებდა კიდეც, რადგან როდესაც წავიკითხე, ორი-სამი შენიშვნა მქონდა მხოლოდ, ისიც უმნიშვნელო.

გასაგებია, რომ ყველა დედას შვილი ვუნდერკინდი ჰგონია, მაგრამ მერწმუნეთ, არც ობიექტურობის დეფიციტს ვუჩივი და არც ზედმეტად ლოიალური ვარ - ბავშვი ნამდვილად იმსახურებდა უმაღლეს შეფასებას, მაგრამ ჰოი, საოცრებავ - ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგი მოკრძალებული 8-იანით შემოიფარგლა.

ამას მოჰყვა ბავშვის პროტესტი, რამდენიმე დღე ქართულის წიგნისკენ გახედვაც არ უნდოდა, შემდეგ კი მოიკრიბა გამბედაობა, მასწავლებელს პირდაპირ მიახალა - ნიშანი დამაკელით, მე 10-ანი მეკუთვნოდაო და მეტი თვალსაჩინოებისთვის, საკუთარი ხელით შექმნილი დღიური, რომელიც ტელეფონში ფოტოებად შეენახა, თვალწინ აუფრიალა.

მასწავლებელი ცოტა დაიბნა, კიდევ ერთხელ გადაავლო თვალი კომპლექსურ დავალებას და რომ ვეღარაფერი მოიმიზეზა, უპასუხა - როგორც ჩანს, ელექტრონულმა ჟურნალმა თვითონ გამოთვალა ასე და ამიტომ დაგაკლდა ქულაო.

შესაძლოა, ბავშვისთვის ეს პასუხი მისაღებიც იყოს, მაგრამ ჩემთვის, როგორ მშობლის და ასევე, ამ საკითხში მეტ-ნაკლებად ჩახედული ადამიანისთვის ეს განმარტება, ცოტა არ იყოს, ღიმილისმომგვრელია.

სხვათა შორის, რომ გავიკითხე, მსგავსი არაერთი შემთხვევა ფიქსირდება, და არა მხოლოდ კონკრეტულ სკოლაში - მასწავლებლები დაბალი ნიშნების მიზეზად ელექტრონული ჟურნალის გაუმართაობას ასახელებენ.

ელჟურნალის გაუმართაობა კი უდავოდ უსუსური არგუმენტია და გარდა ამისა, ბავშვების მოტივაციაზეც, ალბათ ბევრი გსმენიათ, ძვირფასო მასწავლებლებო“.

არადა, წესით, პედაგოგი ვალდებულია, მოსწავლეს ან მშობელს აუხსნას დაბალი შეფასების მიზეზი და ამ საკითხს მასწავლებლის პროფესიული სტანდარტის შესახებ დოკუმეტიც არეგულირებს: