უხარია, როდესაც ცელქი მოსწავლეების ოინებზე სიყვარულით მოსაუბრე, დაუღალავად მოფუსფუსე და ბავშვების წარმატებებით გაცისკროვნებულ მასწავლებელს ხედავს. 

ყველაზე ხშირად ფიქრობს, თუ როგორ ასწავლოს მთავარი - ადამიანად ყოფნა და როგორ შეძლოს ახალგაზრდა თაობის სწორ გზაზე დაყენება.

რა გამოწვევების წინაშე დააყენა კოვიდ-პანდემიამ და რა ასწავლა ონლაინ სწავლებამ და როგორ აფასებს 2020 წელს - ამ და სხვა საკითხებზე etaloni.ge თბილისის N108 საჯარო სკოლის დირექტორის, მაია მღვდელაძის ​ბლიც-ინტერვიუს გთავაზობთ:

- კოვიდ-პანდემიამ დაგვანახა...

- რა არის ადამიანის დანიშნულება; რამდენად „მცირე“ ყოფილა ეს უზარმაზარი, მრავალფეროვანი სამყარო, „მკრთალი ლურჯი წერტილი“ - ჩვენი საერთო სახლი დედამიწა; დაგვანახა ჩვენი სიხარულისა და ტანჯვის ერთობლიობა, რომ „სხვისი ჭირი, ღობეს - ჩხირი“არ არის; უფრო დაგვაახლოვა ერთმანეთთან; გვასწავლა გლობალურად აზროვნება და ლოკალურად მოქმედება; მეტად ჩაგვაფიქრა აფორიზმზე - „ჭირსა შიგან გამაგრება, ასრე უნდა ვით ქვითკირსა“ და რომ ადამიანებმა ერთმანეთს „გული მისცენ გულისათვის, სიყვარული - გზად და ხიდად“.

- ონლაინ სწავლებამ გვასწავლა...

- ემპათია, პრობლემებისა და გამოწვევების თანადგომით დაძლევა; ახალი უნარებისა და შესაძლებლობების აღმოჩენა, ნებისყოფა, ერთმანეთის დაფასება, მეტი სიყვარული, პასუხისმგებლობა, გუნდურად მუშაობა, ინოვაციების გაზიარება; სწრაფად დაგვამეგობრა ტექნოლოგიებთან; მეტად დაფასდა გამონათქვამი: „ერთი ყველასთვის და ყველა - ერთისთვის“ ან „ძალა ერთობაშია“; გვასწავლა თავიდან მივბრუნებოდით დავიწყებულ ძველს - მოსწავლეებთან ერთად გაგვეხსენებინა ძველი, კეთილი ფილმები თუ მულტფილმები; „ქვაზე დადებული მადლის“ ძალა და კიდევ სხვა უამრავი საინტერესო რამე.

- 2020 წელს დავახასიათებდი...

- როგორც ტკბილ-მწარეს (სწავლასავით ან სოუსივით), უმძიმესს, მუქი შუქ-ჩრდილებით დაფერილს, შრომატევადს, ტკივილიანს (თითქმის ყველამ დაკარგა ახლობელი), როგორც დიდი ნიკო ლორთქიფანიძე იტყოდა - „დიდი გოდების მცირე ნაკადს“.

- მასწავლებლებისგან ყველაზე ხშირად მიხარია...

- როცა ვხედავ თავისი მოსწავლეების წარმატებით გაცისკროვნებული სახეს; სიყვარულით მოსაუბრეს ცელქი მოსწავლეების ოინებზე; ზრუნვას მათზე; მოსწავლეების ნამუშევრებში თავჩარგულსა და მოფიქრალს, იქნებ როგორმე მოძებნოს ხელჩასაჭიდი, რომ ცუდი ნიშანი არ დავუწეროო; კოლეგასთან მოსაუბრეს ახალ მიგნებებსა და სიახლეების გაზიარებაზე; მოსწავლის კეთილშობილ პიროვნებად ჩამოყალიბების სხვადასხვა გზების მძებნელს, მოსწავლეებით გარშემორტყმულსა და მათთან ერთად დაუღალავად მოფუსფუსეს.   

- მოსწავლეებისგან ყველაზე მეტად მიკვირს...

- მათი უსაზღვრო შესაძლებლობები, არაპროგნოზირებადი ქცევა (კარგი გაგებით), ამოუწურავი ენერგია, საოცარი სიყვარული და ამავე დროს დაუნდობლობაც (სამწუხაროდ იშვიათი არ არის), მუდმივი ცნობისმოყვარეობა.

- მშობლებს ვურჩევდი...

- მეტი დრო დაუთმონ შვილებს; აქტიურად ჩაერთონ სასკოლო ღონისძიებებში; ითანამშრომლონ დამრიგებელთან მოსწავლის საუკეთესო ინტერესების გათვალისწინებით; პატივი სცენ შვილის ინტერესებსა და გახდნენ შვილების საიმედო მეგობრები.

- ყველაზე ხშირად ვფიქრობ...

- რატომ დავკარგეთ სიყვარულის, თანაზიარობისა და თანაგანცდის უნარი; რატომ გაგვიუხეშდა სული; საიდან ამდენი აგრესია; სად არის „გონიერი გული“ (რა თქმა უნდა, მთელ საზოგადოებას არ ვგულისხმობ); როგორ დავიცვა ჩემი მოსწავლეები აგრესიის, გაჭირვებისა და უსულგულობისგან და როგორ შევძლო მათი სწორ გზაზე დაყენება; როგორ ავუციმციმო სევდიანი თვალები (არც ისე იშვიათობაა); შევმატო თავდაჯერებულობა; შევუქმნა უსაფრთხო, უზრუნველი, ბედნიერი და წარმატებული სასკოლო გარემო; როგორ ვასწავლო მთავარი - ადამიანად ყოფნა.