„აქ დაწყებითი სკოლის მასწავლებლად ვმუშაობ. ეს საქმე ჩემ სპეციალობასთან ახლოს არის, მაგრამ ბევრი ტრენინგიც გავიარე. ძალიან მომწონს ჩემი სამსახური. მთელი ბავშვობა ვოცნებოდი მასწავლებლობაზე და ახლა იმ საქმეს ვაკეთებ, რაც მიყვარს“, - ამბობს ფიქრია. 

მიუხედავად იმისა, რომ ანასტასია სულ პატარაა, დედა მაინც ფიქრობს მარტში სამსახურში გასვლას. 

„ძალიან მინდა, ისეთი პირობები გვქონდეს, რომ მშვიდად შევძლო მუშაობა. ახლა, რაც მეოთხე შვილი მეყოლა, ახალი საფიქრალი გამიჩნდა, ვის დავუტოვო თოთო ბავშვი. უფროსებისთვის კი ძალიან მჭირდება საბავშვო ბაღი. უბაღობა ჩემი ოჯახისთვის ყველაზე დიდი პრობლემაა. ბესო მესაზღვრეა. საბედნიეროდ, სამსახურში ძალიან უწყობენ ხელს და მორგებული გრაფიკი აქვს, ხუთი დღე სახლშია და სამი დღე მუშაობს. როცა სახლშია, ბავშვები მასთან არიან“, - ამბობს ფიქრია.

ახალგაზრდა მშობლებს სამსახურის გრაფიკიდან გამომდინარე მხოლოს ერთი რამ აწუხებთ. ის , რომ სოფელში ბაღი არ არსებობს და მცირეწლოვანი ბავშვების დატოვება ყოველდღიურად პრობლემებთან არის დაკავშირებული. 

„როგორც ჩანს, ადრე არც იყო ამის საჭიროება, მაგრამ ახლა საბაღე ასაკის 12 ბავშვია, უფრო პატარებიც არიან და რამდენიმეს დაბადებასაც ველით. თითო ოჯახს სამი შვილი მაინც ჰყავს. ბაღის გახსნასაც დაგვპირდნენ და იმედია, გვექნება“, - ამბობს ფიქრია და მაღალმთიანი სოფლის სხვა პრობლემებზეც საუბრობს.  

მისი თქმით, სოფელ ყანობში არ არის არც მაღაზია, არც სამედიცინო დაწესებულება და ექიმი, რომლის გამოძახებაც მაცხოვრებლებს საჭიროების შემთხვევაში რაიონიდან უწევთ. არის გზის პრობლემებიც და უხვთოვლიან ზამთარში სოფელში გადაადგილება ფაქტიურად შეუძლებელი ხდება.

„ვისაც მანქანა აქვს, მისთვის რთული არ არის გადაადგილება. ჩვენც, როცა გვჭირდება  ყაზბეგში მივდივართ, მაგრამ ყველას ხომ არ აქვს მანქანა? ბევრი ოჯახი ცხოვრობს უმანქანოდ.“ - ამბობს ახალგაზრდა მასწავლებელი.

ფიქრიას ერთი დღე დილით ადრიანად ბავშვების მოვლით და დაპურებით იწყება. მათი ასაკიდან გამომდინარე. რამდენიმე სახის სადილის გამზადება უწევს .შემდეგ თავის მოწესრიგება, რისთვისაც ძირითადად 15 წუთი რჩება და სასწრაფოდ სკოლაში გაკვეთილებზე მიდის. სკოლის შემდეგ კი მისი დრო მთლიანად ოჯახსა და ბავშვებს ეთმობა. 

კითხვაზე რამდენ ხანს აპირებს  სოფელში ცხოვრებას ახალგაზრდა მასწავლებელი ფიქრია პასუხობს: 

„ვიცი, რომ აქ ჯანმრთელები იზრდებიან ჩვენი შვილები: სუფთა ჰაერზე ცხოვრობენ, საქონელი გვყავს და ნატურალურ პროდუქტს ვაჭმევთ. თუმცა ბავშვების მომავალი მაფიქრებს? წესიერი განათლება ხომ უნდა მივცეთ შვილებს? სკოლის გარდა რამეზე ხომ უნდა ვატაროთ? ყაზბეგში კი არის კულტურის სახლი, მაგრამ ყოველთვის, მითუმეტეს ზამთარში, თოვლს რომ დადებს და მოყინავს, ძალიან რთულია კვირაში რამდენჯერმე ყაზბეგში სიარული...სპორტზე, ცეკვაზე, სხვადასხვა წრეებზე ტარება რომ დასჭირდებათ, მერე ალბათ ისევ  ქალაქისკენ წამოვალთ“.

წყარო: mtisambebi.ge

იხილეთ ფოტოები