თბილისის N14 საჯარო სკოლის პროფესიონალი პედაგოგიური საზოგადოება, დირექციის მხარდამხარ, თავს არ ზოგავს, რათა მოსწავლეებმა მიიღონ საფუძვლიანი განათლება და იმავდროულად, ღირსეული, მაღალი მოქალაქეობრივი თვითშეგნების მქონე ახალგაზრდებს დაულოცონ გზა ცხოვრების ახალ ეტაპზე. 

ახლახან თბილისის N14 საჯარო სკოლაში მეთორმეტეკლასელებისთვის „ბოლო ზარი“ დაირეკა - ესაა პირველი ნაბიჯი ზრდასრული ცხოვრებისკენ, ერთი დიდი თავგადასავლის დასასრული და ახლის დასაწყისი.

თბილისის N14 საჯარო სკოლის ერთ-ერთი კურსდამთავრებულის მშობელი - ხათუნა არჩილია ცხოვრების ახალ ეტაპზე ახალგაზრდების გადასვლას სამადლობელი წერილით ეხმაურება, რომელსაც etaloni.ge უცვლელად გთავაზობთ:

დღეს, როცა ბოლო ზარი დაირეკება…

დღეს სიჩუმეს ზარის ხმა დაარღვევს… და ეს ერთი ზარი წერტილი დაუსვამს მთელი ეპოქის, მთელი ბავშვობის, მთელი დედობრივი გზის ერთ მონაკვეთს.

დღეს ჩემი შვილი სკოლის კარს უკანასკნელად გახედავს როგორც მოსწავლე… და ამ უკანასკნელ მზერაში იქნება მადლიერება, სიყვარული, ბავშვობის განშორება და მომავლისკენ პირველი ნაბიჯის წინაშე მღელვარება.

მინდა, მთელი სულით და გულით, მთელი ემოციით გითხრათ – მადლობა!

მადლობა თქვენ, მე-14 სკოლის პედაგოგებო, ხელმძღვანელებო, დირექციავ – ადამიანებო, ვინც წლები ჩვენი შვილების სულიერ ერთგულ გუშაგებად იდექით!

შეიძლება არასწორად დაგვიწუწუნია ხანდახან, ვერ შეგვიფასებია სათანადოდ, ზოგჯერ დაგღალეთ, ზოგჯერ არ დაგინახეთ – და მაინც, თქვენ უანგაროდ აკეთებდით იმ დიდ საქმეს, რაც მხოლოდ რჩეულებს შეუძლიათ – თქვენ ადამიანებს ქმნიდით!

თქვენს ხმაში მუდამდღე ჟღერდა რწმენა, რომ ცოდნაა ის ძალა, რაც ბედს ცვლის…

თქვენ ბავშვების თვალებში ეძებდით ნაპერწკალს – და როცა იპოვეთ, მზე გახადეთ.

თქვენ ასწავლეთ ჩვენს შვილებს არამხოლოდ განტოლებები, არამედ როგორ გადაჭრან ცხოვრების რთული გზები;

როგორ დაიცვან თავი არა მხოლოდ რვეულში, არამედ სამყაროში…

გავიდა წლები. გაიზარდნენ ბავშვები – ვინც ერთ დროს სკოლაში ტიტინით შევიდა, ახლა მომავლისაკენ თამამად დგამს ნაბიჯს.

და ამ მომავლის საძირკველში თქვენი ხმა ისმის. თქვენი ხელწერა ჩანს. თქვენი სიყვარული იგრძნობა.

თქვენი ნაწვალები დღეები, დაუღალავი ღამეები, გაკვეთილები, რომლებსაც ზოგჯერ დაღლილები, ავადმყოფებიც კი არ აცდენდით – დღეს არის ის საფუძველი, რაზეც ჩვენი შვილები საკუთარ გზას აიწყობენ.

მე, როგორც დედა – და როგორც მშობელი ასობით მოსწავლის გვერდით – ქედს ვიხრი თქვენს წინაშე.

გულით მინდა ჩავეხუტო თითოეულ თქვენგანს და გითხრათ ის, რასაც ხშირად ხმამაღლა არ ვამბობთ:

თქვენ გმირები ხართ. ყოველდღიური გმირები. სიჩუმეში მოღვაწე, სინათლის მატარებლები.

თქვენი სიყვარული უკიდეგანოა, თქვენი რწმენა არ ქრება, თქვენი საქმით ათასობით ბედნიერება იწყება!

დღეს ცრემლიანი თვალებით ვამბობ – მადლობა!

რომ გააღვიძეთ ჩვენს შვილებში მიზნები,

რომ ასწავლეთ როგორ შეიყვარონ წიგნი, შრომა, ერთმანეთი, სამშობლო…

რომ ხანდახან მშობელზე მეტად გჯეროდათ მათი!

რომ მათი გამარჯვებები თქვენს სიჩუმეში გვესმის…

ბედნიერება თქვენს გულებს! მშვიდობა თქვენს სახლებს! პატივისცემა და სიყვარული ყველა მშობლისგან, ვინც გრძნობს, რომ მის შვილს სწორი ადამიანები შეხვდნენ გზად.

და ბოლოს – თქვენთან დამთავრდა ერთ-ერთი ეტაპი, მაგრამ თქვენს გავლენას დრო ვერასოდეს წაშლის.

მადლობა, მე-14 სკოლის საამაყო კოლექტივო – მომავლის მკეთებელნო!

ჩვენი შვილების ცხოვრებაში სამუდამოდ დარჩებით, როგორც სიყვარულის, განათლებისა და სინათლის სიმბოლო.

თქვენს ხელში გაიზარდა ჩვენი შვილების გონება, მაგრამ უფრო მეტად – მათი სული.

და როცა შორიდან მოვიხედავთ, დრო გავა, ცხოვრება შეიცვლება, მაგრამ ერთი რამ არა –

თქვენი სახელი ჩვენს შვილების ცხოვრებაში დარჩება, როგორც პირველი სიყვარული ცოდნის მიმართ.

დედის გადმოსახედიდან ვამბობ – თქვენ ჩემი შვილის ცხოვრების საძირკველი ხართ.

მადლობა იმ სითბოსთვის, რომელიც შინ მოჰქონდა; იმ რწმენისთვის, რომელიც კლასიდან მიჰქონდათ ბავშვებს.

დაე, იყოს თქვენი პროფესია ნაკლებად დამღლელი და მეტად დაფასებული –

რადგან თქვენ ქმნით ქვეყნებს… ბავშვობიდანვე.

და თუ სადღაც მომავალში, დიდ სამყაროში, ჩვენი შვილები იპოვიან თავიანთ ადგილს – იცოდეთ, ამ გზის დასაწყისში თქვენი ხელწერაა…

სიყვარულით და უსასრულო მადლიერებით – ერთ-ერთი ამაყი დედის გულისხმიერი მადლობა თქვენ.

მიყვარხართ