რა არის მისთვის წარმატება, როგორ იხსენებს პირველ მასწავლებელს და რომელია მისი სამაგიდო წიგნი? ამ და სხვა საინტერესო საკითხებთან დაკავშირებით ბლიც-ინტერვიუს სტუმარია მაია მღვდელაძე, თბილისის N108 საჯარო სკოლის დირექტორი.

- წარმატება არის. . .
- წარმატების განსაზღვრა ინდივიდუალურია და დროსთან ერთად  მისი „ფორმულა“ ცვალებადი.  ჩემთვის წარმატებაა არა მატერიალური უზრუნველყოფა, პოპულარობა, კარიერული წინსვლა ან სტატუსი საზოგადოებაში, არამედ როცა იპოვი საკუთარ დანიშნულებას ცხოვრებაში, როცა გვერდით გყავს მოსიყვარულე და ერთგული  ადამიანები, აკეთებ შენს საყვარელ საქმეს, ეხმარები სხვა ადამიანებს ცხოვრების უკეთესობისკენ შეცვლაში და რაც მთავარია, როცა გულწრფელად გიღიმიან და შენ კი კმაყოფილი ხარ საკუთარი თავით, საკუთარი ნამოქმედარით. 

- ჩემი სკოლა მახსენებს. . .  
- განგრძობით მოგზაურობას დროში, ყოველ დღე თითქოს ბავშვობაში ვბრუნდები, თითქოს წარსული და აწმყო ერთიანდება, თითქოს არაფერია უჩვეულო, მაგრამ ამავე დროს ყველაფერი ახალია, სხვა ფერია და ეს ფერი სითბოსფერია, სიყვარულისფერია, სინორჩისფერია, სიხარულისფერია...კიდევ ზღაპრული სამყაროა, სადაც ზღაპრის დასასრულივით ყოველთვის სიკეთე იმარჯვებს.

- ჩემი პირველი მასწავლებელი. . . 
- დღემდე ჩემი მოგონებების ხეს სიკეთითა და სიყვარულით რწყავს, სამუდამოდ შემომრჩა მახსოვრობის ჰორიზონტზე მისი მშვიდი  ხმა და სულიერი შეჭირვების ჟამს იმ ხმის გახსენებისაგან მოგვრილი სიმშვიდე.

- მოსწავლე რომ ვიყავი. . . 
- წარჩინებით ვსწავლობდი, თანაკლასელებთან ერთად მხიარული თავგადასვლები არ მაკლდა. საოცრად, საოცრად ბედნიერი ბავშვობა მქონდა. რამდენი ხანი გავიდა მას შემდეგ...ახლა, როცა ბავშვობას ვიხსენებ, ხანდახან მეჩვენება, რომ ეს ამბები სხვა სამყაროში მოხდა, სხვა ცხოვრებაში, მერე კი, ისე, რომ ვერ გავიგე როდის, ხელმეორედ დავიწყე ცხოვრება...და როცა მოსწავლეობის ხანას ვიხსენებ,  სულში ნათელი შემოიჭრება და იმ ცხოვრების ფერად მოგონებებს ამიფორიაქებს...

- ჩემი სამაგიდო წიგნი. . . 
- ბანალურია, მაგრამ მაინც „ვეფხისტყაოსანი“.

- ზაფხულში ვცდილობ. . . 
- აქტიურად დავისვენო, სახლობანა კი არ ვითამაშო, არამედ მთელი სისავსით შევიგრძნო,  შევიტკბო და შევირგო საყვარელ ადამიანებთან ერთად სიმშვიდისა და ბედნიერების მზისფერი გემო, რადგან სექტემბერში აღარც დაღლის უფლება მაქვს და აღარც იმედის გაცრუებისა... მოდი და ნუ დაისვენებ.

- ფრაზა, რომელიც ხშირად მახსენდება. . .
- და მოდუნების საშუალებას არ მაძლევს არის რუსთველის - „კაცი არ ყველა სწორია, დიდი ძეს კაცით კაცამდის“ და ვაჟას: 
„მკვდარია უგრძნობი კაცი,
უსაზარლესი მკვდარზედა,
საზარელია დადგომა
უგრძნობელობის გზაზედა’’.