1970-იან წლებში ნიკარაგუაში სმენის პრობლემების მქონე მოზარდთა სკოლა გაიხსნა. 

პროგრამის მიხედვით, მათ სალაპარაკო ესპანურ ენაზე ასწავლიდნენ, მასწავლებლები იყენებდნენ ბაგეებით კითხვის მეთოდსა და  ელემენტარულ ჟესტების ანბანს თითებით. 

სწავლების მსგავსმა მეთოდმა არ გაამართლა სამაგიეროდ, ბავშვებმა ერთმანეთთან ურთიერთობით შექმნეს ოპტიმალური ენა, სკოლასა და სახლში გამოყენებული ჟესტების კომბინაციით. 

შემდეგ უმცროსკლასელებმა აიტაცეს ეს გამოგონება, შემატეს მას ზმნები და სხვა გრამატიკული კატეგორიები. დღეს კი ბავშვების გამოგონება ოფიციალურად იწოდება ნიკარაგუის ჟესტების ენად.