„დაბადების დღე, რომელიც არასდროს დამავიწყდება“ - ერთი ფოტოს ისტორია

10-09-2018

დაკოპირებულია

როგორ შეიძლება ასახოს ფოტოგრაფმა ფოტოზე ის მწუხარება და ტკივილი, რასაც ადამიანები განიცდიან?

ამისთვის ბევრი რამაა საჭირო, მაგრამ უმთავრესია ფოტოგრაფი ზუსტ მომენტში საჭირო ადგილზე მოხვდეს და შემდეგ თვითონაც გაითავისოს მათი ტკივილი.

ქვემოთ მოცემული ფოტო ფოტოგრაფმა დარ იასინმა სამხრეთ ქაშმირის კონფლიქტის დროს გადაიღო. ფოტოს ისტორიას ის თავად ჰყვება:

„ჩემი დაბადების დღე იყო. ბავშვებმა საღამო დაგეგმეს ჯერ კიდევ საუზმობისას. ამ დროს ნაცნობმა ფოტოკორესპოდენტმა დარეკა და მითხრა, რომ სამხრეთ ქაშმირში ბრძოლა დაიწყო. როცა მე მივედი, საპროტესტო ტალღა უკვე სოფლებში მძვინვარებდა, დამხვდა დანგრეული საცხოვრებელი სახლები და დაღუპული მომიტინგეები.

ამ დროს მედიის როლი, ძირითადად ფოტოების გადაღებით და გარდაცვლილთა დაკრძალვით შემოიფარგლება, ამიტომ მე მათ ვეხმარებოდი, როცა ამბავი მოვიდა, მშვიდობიანი მოქალაქეებიც დაიღუპნენო. იმწამსვე სოფელში წავედი.

ეს იყო ფირდოუს აჰმად ხანის სახლი. ის 30 წლის იყო და მეზობლები ამბობდნენ, რომ პოლიციამ მოკლა. მე ვნახე მისი ფეხმძიმე მეუღლე, მისი დაზაფრული ნათესავები, მეზობლები. მე სწრაფად გადავიღე ფოტოები და წამოვედი, რადგან აღარ შემეძლო მათი ტირილის და გლოვის მოსმენა.

სახლში მოვედი. საღამოს დაბადების დღე აღნიშნეს ოჯახში. ვიჯექი, მაგრამ გონებით ისევ ქაშმირში ვიყავი. მახსენდებოდა ყველაფერი და მწუხარება მიპყრობდა, გარეგნულად კი ვიღიმოდი, მაგრამ ამ ღიმილშიც დიდი ტკივილი ჩანდა. ეს იყო დაბადების დღე, რომელიც არასდროს დამავიწყდება“.