მარნეულის მუნიციპალიტეტის დამიის საჯარო სკოლის IX კლასის მოსწავლე ასტღიკ ხაჩატურიანმა პანდემიურ ვითარებას ჩანახატი მიუძღვნა.

ქვეყანაში შექმნილმა რთულმა ეპიდსიტუაციამ ადამიანების ცხოვრებაში ყველაფერი თავდაყირა დააყენა. უფროსებთან ერთად ბავშვებიც მოყვნენ ახალი და აქამდე უჩვეულო აკრძალვების წნეხის ქვეშ. როგორ განიცდიან და უმკლავდებიან მოსწავლეები ამ სტრესს?..რას ფიქრობენ?..

გთავაზობთ მოსწავლის ჩანახატს

მონატრების ერთი თვე-რა გვასწავლა სიჩუმემ…

უკვე ერთ თვეზე მეტია სახლში ვარ მოწყვეტილი ყველაფრისგან, ორი თვის წინ კი ცხოვრება ჩვეულებრივ მიდიოდა. ადამიანები თავისუფალნი იყვნენ და გადაადგილებისთვის ნებართვას არ იღებდნენ. რამდენიმე დღეში ყველაფერი შეიცვალა. ახლა ადამიანებს აფთიაქში წასვლის უფლება სჭირდებათ და ამ ყველაფერში ერთი პატარა ვირუსია დამნაშავე. ის ჩვენი უხილავი მტერია! ამ ვირუსმა არია დედამიწა! ძალიან ბევრი ამბობს, რომ ეს ტყუილია და ვირუსი არ არსებობს, მაგრამ ათასობით ადამიანი რომ მოკვდა, დიდიც და პატარაც?!. ექიმებმა გვითხრეს, რომ გავფრთხილდეთ და იმ მიზნით, რომ არ გავრცელდეს ვირუსი, დავრჩეთ სახლში.

მოწოდება „დარჩი სახლში!“ გავრცელდა მსოფლიოში, თუმცა ამ სიტყვის მნიშვნელობა ყველამ ვერ გაიგო და ამიტომ დღეს გვაქვს ის, რაც გვაქვს. გვაქვს ტკივილი და ადამიანების მონატრება!

ვლოცულობდით, რომ არ დაიწყოს მესამე მსოფლიო ომი, მაგრამ დაიწყო, მხოლოდ - სხვანაირად. ჰო, ადამიანები ჩხუბობენ კორონასთან! ჩვენი მამაცი ჯარისკაცები არიან ექიმები, რომლებიც ყველაფერს აკეთებენ ჩვენთვის, თუნდაც შეუძლებელს. მადლობა მათ!

მომენატრა...მომენატრა ხალხმრავლობა, ტრანსპორტის ხმაური, ჩემს მეგობრებთან ერთად გატარებული დრო, სკოლა, მასწავლებლები, ნათესავები...მაგრამ ამ რთულმა, მონატრების ერთმა თვემ მასწავლა მოთმინებაც!

ვისურვებდი, რომ დედამიწა მალე დაუბრუნდეს ძველ ცხოვრებას, ყველაფერი იყოს ძველებურად! მინდა, რომ მონატრება უფრო ტკბილი გახდეს!!! მჯერა, ყველაფერი კარგად იქნება!

დამიის საჯარო სკოლის

IX კლასის მოსწავლე

ასტღიკ ხაჩატურიანი

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში