დაამთავრა ლაიფციგის უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტი 1909 წელს; ხარკოვის უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტი ისტორიის განხრით 1913 წელს.

1909-1918წწ. ასწავლიდა მსოფლიო ისტორიას  ქუთაისის ქართულ სათავადაზნაურო გიმნაზიაში; იყო საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ფსიქოლოგიის ინსტიტუტის დირექტორი; 

1933-1942წწ. ქუთაისის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ფსიქოლოგიის კათედრის პირველი გამგე; 

1918–1950წწ. თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი და მის მიერვე დაარსებული ფსიქოლოგიის კათედრის გამგე; მის ნაშრომებს შორის ფსიქოლოგიის განვითარებაში განსაკუთრებული როლი შეასრულა მისმა მონოგრაფიებმა: "ექსპერიმენტული ფსიქოლოგიის საფუძვლები"(1925), "ზოგადი ფსიქოლოგია"(1940), "განწყობის ფსიქოლოგიის ექსპერიმენტული საფუძვლები"(1949); 

1912 წელს მან გამოსცა "ექსპერიმენტული პედაგოგიკის შესავალი"; 1917 წელს მსოფლიო ისტორიის პირველი ქართული სახელმძღვანელო; 1939 წელს სკანდინავიაში ჟურნალშ ი გამოქვეყნდა განწყობის ფსიქოლოგიისადმი მიძღვნილი მისი ვრცელი ნაშრომი; 

გარდაცვალების შემდეგ ნიუ–იორკში ინგლისურ ენაზე გამოიცა მისი ფუძემდებლური მონოგრაფია "განწყობის ფსიქოლოგია"; 

1910-იან წლებში აქტიურად მონაწილეობდა საქართველოს საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ ცხოვრებაში; 1950 წელს ფსიქოლოგიის ინსტიტუტს მიენიჭა დ. უზნაძის სახელი; 

1951 წლიდან თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში დაწესებულია მისი სახელობის სტიპენდია; 1986 წელს საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიამ დააწესა მისი სახელობის პრემია ფსიქოლოგიის დარგში; 

სახლში,სადაც ის ცხოვრობდა, გახსნილია უზნაძის სახლ–მუზეუმი; 

მასში დაცულია უზნაძის პირადი ნივთები, წიგნები, სამუშაო კაბინეტი; 1935 წელს მას დისერტაციის დაუცველად მიენიჭა ფსიქოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორის სამეცნიერო ხარისხი.

წყარო: https://science.org.ge/