ხობის მუნიციპალიტეტის ჭალადიდის საჯარო სკოლის მოსწავლე მეგი ლიპარტია პანდემიით შეცვლილ რეალობაზე ჩანახტში წერს და ემოციებს გვიზიარებს. როგორც მოსწავლე გვიმხელს, ბუნებასთან სიშორე და გაზაფხულის სილამაზის მხოლოდ ფანჯრებიდან ყურება უმძიმს:

წარმოიდგინეთ წყნარი, ცხელი და მშვენიერი დღე! მინდვრებზე მზის სხივები ჩამოიღვარა და ბრწყინავს. ამ დროს კი თქვენ ფანჯრიდან იყურებით და გარეთ ვერ გადიხართ... ძალიან რთულია, ასეთი ლამაზი დღე, ისე გაუშვა, რომ ბუნებას არ „მოეფერო“, არ ჩაწვე მწვანედ აბიბინებულ ბალახში და მზეს მიეფიცხო, რადგან შენი ერთი არასწორი ნაბიჯით, შესაძლოა არა მარტო საკუთარ, არამედ სხვის სიცოცხლესაც საფრთხე შეუქმნა!
   
ალბათ რა კარგი იქნებოდა ეს პანდემია საერთოდ რომ არ არსებობდეს! მაგრამ, ვისწავლიდით კი ადამიანები ერთმანეთის პატივისცემასა და დაფასებას? მივხვდებოდით, თუ რაოდენ ძვირფასია სიცოცხლე? ალბათ ვერა!

დღეს წინა ხაზზე იბრძვიან ექიმები, მათ დაამარცხეს ის შიში, რომელიც COVID-19 მა გამოიწვია, ცდილობენ, გადაარჩინონ ადამიანების სიცოცხლე და სწორედ ამიტომ მოგვიწოდებენ, რომ #დავრჩეთსახლში.

საბოლოო ჯამში, სიჩუმემ, ღრმად ფიქრი, დაფასება და მონატრება მასწავლა! მუდმივ მარტოობაში კარგი არაფერია... მთავარია ადამიანებმა ერთმანეთი შევიყვაროთ და ყველაფერი კარგად იქნება!

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში