„აღარასოდეს ჩავსვამ გალიაში ფრინველებს, ახლა ვიცი ისინი რას გრძნობენ“ - გუდაურის საჯარო სკოლის მე-6 კლასის მოსწავლის ჩანახატი

სკოლები

05-05-2020

დაკოპირებულია

„აღარასოდეს ჩავსვამ გალიაში ფრინველებს, ახლა ვიცი ისინი რას გრძნობენ“ - ასე ასრულებს საკუთარ ჩანახატს პანდემიის გამო კარჩაკეტილობის გამოცდის შემდეგ, გუდაურის საჯარო სკოლის მეექვსე კლასის მოსწავლე ნოდარ ბედოიძე. მოსწავლეს გულს წყვეტს მისი სოფლის მიყუჩება და ეშინია ოჯახის წევრების დაკარგვის.

მონატრების ერთი თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ?

მგონია გაჩერდა დრო. არადა ყველაფერი კარგად იყო. დავდიოდი სკოლაში ხან სიხარულით, ხან მეზარებოდა, მაგრამ მაინც. მას შემდეგ, რაც უხილავი ვირუსი გავრცელდა ჩემს ქვეყანაში, სახლში აღმოვჩნდით. თავიდან სახალისო იყო სახლში ბევრ დროს რომ ვატარებდი, შემდეგ მომწყინდა. მომენატრა სკოლა, კლასელები, ჩემი საკლასო ოთახი. ვნატრობ იმ დროს, როცა დედა დილაადრიან მაღვიძებდა, სკოლაში, რომ არ დამგვიანებოდა. ვდარდობ, რომ მიყუჩდა ჩენი სოფელი. ადამიანები შორიდან ესალმებიან ერთმანეთს. არა და სულ ორი თვის წინ გულთბილად ეხუტებოდნენ ერთმანეთს.

დავაფასე ოჯახის წევრები. მეშინია მათი დაკარგვის. რატომ? იმიტომ, რომ ამ ორი თვის მანძილზე მილიონობით ადამიანმა დაკარგა ახლობელი ადამიანები.

და ბოლოს, აღარასოდეს ჩავსვამ გალიაში ფრინველებს, რადგან ახლა ვიცი ისინი რას გრძნობენ.

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში