თბილისის N2 საჯარო სკოლის მე-10 კლასის მოსწავლე ანი თოთიაური კორონავირუსის გამო ქვეყანაში შექმნილ  მდგომარეობას და სახლში გატარებულ ერთ თვეს ჩანახატში აფასებს. მოსწავლის შემოქმედებას etaloni.ge უცვლელად გთავაზობთ:

ახლა როდესაც ამ ჩანახატს ვწერ, არ ვიცი რა უნდა ვიგრძნო. ყველა გრძნობა ერთად იყრის თავს…

არ ვიცი უნდა მეშინოდეს თუ პირიქით - არ ავყვე შიშს და პანიკის გარეშე მივყვე განახლებულ ცხოვრების რიტმს და ამასთან, გულის სიღრმეში ძლიერად მჯეროდეს ქართველი ექიმების.

ეს ყველაფერი მხოლოდ ვირუსის ე.წ უხილავი მტრის  გამოა ,რომლის წინააღმდეგ დღეს,ისე როგორც არასდროს მთელი მსოფლიოა გაერთიანებული.

უკვე ორი თვეა იზოლაციაში ვარ.ის, რაც ამ დროს მამშვიდებს ქართველი ექიმების თავდაუზოგავი შრომის ნაყოფია.

ირგვლივ ყველგან სიჩუმეა. ხალხი სტრესშია. მაგრამ მაინც, ყოველი დღე იმის იმედით იწყება, რომ ყველაფერი ძალიან მალე მორჩება.

ამ სიჩუმემ ადამიანები დააფიქრა. ჩვენ ცხოვრებას სხვა თვალით შევხედეთ. ის, რაც ადრე უმნიშვნელო იყო, დღეს ბევრისთვის ფასეული გახდა. ადამიანებში მონატრების და სიყვარულის გრძნობა გაჩნდა. ერთმანეთი უფრო მეტად დავაფასეთ.

გასულ დღეს სიცხემ ამიწია და ძალიან შევშინდი. ასეთ დროს რთულია შენი ემოციები აკონტროლო. გგონია, რომ შენც ამ უსამართლობის მსხვერპლი გახდი და ძალაუნებურად შიშის განცდა შენამდეც აღწევს. დღეს ამ ვითარებაში ყველას ენატრება, ყველას ეშინია, მაგრამ მაინც იმედიანად ვართ ქართველი ექიმების და ყველა მედ-პერსონალის წყალობით, რომლებიც გარკვეული დროით ოჯახს სწყდებიან და იბრძვიან გამარჯვებისთვის და, როცა ამ რეალობის “მსხვერპლი” თავად ხარ რთულია აკონტროლო ემოციები.

ამიტომ, დარჩით სახლში, რათა ამ ბრძოლაში ჩვენ გავიმარჯვოთ.

ჩანახატი გამოგზავნილია „მონატრების 1 თვე - რა გვასწავლა სიჩუმემ“ თემის გამოხმაურების ფარგლებში