''ვაჟამ თავის "მოხუცის ნაამბობი" მოგვიტანა "ივერიაში" დასაბეჭდათ. რედაქციაში შევიკრიბენით თანამშრომელბი და ხელნაწერი წავიკითხეთ. მკითხველის მოვალეობა კისრად ედვა გიგა ყიფშიძეს, რომელსაც რედაქციის მედავითნეს ვეძახდით. გაგამ თავისებურად, გრძნობით გადააბულბულა.

- გიგა, აბა, ერთი კიდევ გადაიკითხე, - ეუბნება ილია. 

გიგამ გადაიკითხა, ილია დიდხანს ჩაფიქრებული იჯდა. ეტყობოდა, დიდი შთაბეჭდილება იქონია წაკითხულმა. მერე თითქოს ძილიდან გამოერკვაო, აღტაცებით წამოიძახა შემდეგი სიტყვები, რომელიც ბელინსკისებურად წინასწარმეტყველური აღმოჩნდა:

- "არა, ჩვენ, ძველებმა, ახლა კალამი უნდა ძირს დავსდვათ. გზა ვაჟას უნდა დავუთმოთ!"

ი. მანსვეტაშვილის მოგონებიდან