მთავარი გმირის შიმშილი უმძიმეს ფორმებს იღებს და იწვევს არაადამიანურ მოქმედებას. იგი გამძღარ ადამიანებს შორის ხეტიალობს და მიუხედავად უკიდურესი მდგომარეობისა, არავის არ სთხოვს დახმარებას. ბოლომდე გათავისებული აქვს, რომ ყველას ფეხებზე ჰკიდია. 

ჰამსუნმა პირველი პოპულარობა სწორედ ამ მოთხრობით მოიპოვა. 

"შიმშილი" ნორვეგიულ ლიტერატურაში თავისებურ გადატრიალებას მოასწავებდა, როგორც თემატურ-მოტივური, ისე სტილურ-მითოლოგიური თვალსაზრისით: ნაწარმოები ავტობიოგრაფიულ ელემენტებს შეიცავს და იშვიათი ნიმუშია ამბივალენტური, შინაგანად წინააღმდეგობრივი, უკიდურესად ზეგრძნობიერი ადამიანის სულიერი ცხოვრების ასახვისა.