ქართული ენა - ლადო ასათიანი

საქართველოს მთებში გაგაჩინა ზენამ, 
სიყვარულის, ლექსის, სადღეგრძელოს ენავ!

მოიმღერა დღემდის უძველესმა ტომმა 
შლეგი ჩანჩქერების ნაპრალებზე ხტომა,

მყინვარების ღვთიურ ბრწყინვალებით დნობა, 
ჯაგნარებში ირმის ჯოგის ნავარდობა,

გაფანტული ფარის მთაზე დაჯანღება 
და ქართული ფარის ფარზე დაჯახება!

უძველესმა ტომმა დღემდის მოიმღერა, 
მწიფე პურის ყანა ქარში როგორ ღელავს,

სარკინეთში გრდემლზე როგორ სცემენ უროს 
და ვარსკვლავი ზღვებზე როგორ მოგზაურობს,

ან მთვარიან ღამით ციხე-კოშკის ჩრდილში 
რა ტკბილია ფარულ სიყვარულის შიში,

როცა ღამისმთევლებს ლხინი გაუმართავთ 
და სიზმრები როცა, თვლემენ სასთუმალთან…

საქართველოს მთებში გაგაჩინა ზენამ, 
ხმათა ხავერდების და ღმერთების ენავ!

ენა ქართული - მუხრან მაჭავარიანი

ქართული მარტო ენაა?! 
ქართული ქართველთ რწმენაა!
ღმერთია!
ბედისწერაა!
ზღვა როა! -
იმოდენაა!

დედაენა - თამაზ ჭილაძე

ირმის რძეში გაგაბანა,
დაგასწავლა ანა-ბანა,
სახრე მოგცა, ქალამანი,
მზესთან სიტყვა დაგაბარა,
გაგატანა დედის ცრემლი,
ლოცვა - საგზლად გამოკრული,
აგაშორა ავი თვალი
მოღალატის და ორგულის.
შეგაძულა მტრობა-შური,
სიყვარული წამიერი,
წახვედი და გაიზარდე,
როგორც მრავალჟამიერი.

ქართულო ენავ - მირიან იორამაშვილი

დალოცვილი გაქვს ფესვი და ძირი,
მარადიული აზრის შუქი ხარ,
შენით ვმღერით და შენითვე ვტირით,
სირცხვილი ქართველს თუ არ უქიხარ...

უშენოდ დღეც ნუ მაცოცხლა ერთი,
უშენოდ აზრი არ აქვს არაფერს...
საუკუნეებს სიცოცხლედ ერთვი
და კვლავ მიითვლი ერთგულ ზვარაკებს.

ტკბილსურნელი აქვს შენს ხმებს და ფერებს,
და რიჟრაჟული ღიმილის ჩენა...
შოთაის, ვაჟას, ილიას მერე,
მე რა ვთქვა, ჩემო ფრთიანო ენავ?

მე ყველაფერს მირჩევნია - ხუტა ბერულავა

აპრილს უყვარს ია ლურჯი,
მაისს - წვიმა წანწკარა,
კლდეს მდინარის შეძახილი,
ჯეჯილს წყარო ანკარა,
ჭალას სტვენა ბულბულისა
ტყის შრიალში ჩართული,
მე ყველაფერს მირჩევნია
ჩემი ტკბილი ქართული!